Mayte en Jan wonen in hartje Hasselt, in een statig appartement dat lijkt op een plantenasiel.
“Ik mocht van Jan nog 1 plant nemen en het is de Dicksonia Antarctica geworden.”
Al bleek dat geen voor de hand liggend karwei, al die planten verzorgen.
“Ik ben ongeveer een dik half uur per dag bezig met het verzorgen van mijn planten. In Mexico, mijn land van herkomst, is er veel luchtvochtigheid en goed weer. Net als de mensen spenderen planten veel tijd buiten. Hier in België gaat dat niet. Dus ik dacht, waarom neem ik geen boomvaren in huis, die houdt toch meer van het Belgische druilweer en veel schaduw?”
En gelijk heeft Mayte.
Bij een goede regenbui gaat de plant geregeld het terras op. Want een boomvaren floreert in een vochtig klimaat, net als een Mexicaan in de volle zon.
“Ik zet die plant soms buiten bij regen. Als ze binnen blijft dan geef ik ze iedere dag water. In het begin deed de varen echt wat raar. Ik ben cactussen gewoon, wist ik veel dat die varen zo veel water nodig had! Nu geef ik iedere dag water en is het botertje aan de boom! Met een gieter èn dan ook nog eens met een spuiter. Dat ding heeft serieus veel nodig om verder te groeien. Precies of ze heeft de hele dag een kater.”
Maar Mayte houdt ervan met haar planten bezig te zijn. Een hobby die ze meenam van Mexico naar België.
“In Mexico had ik een plantenclubje. Eén keer per maand kwamen we met 5 samen en gaven we elkaar plantjes. Hier in België heb ik dat opgevangen door zelf veel planten in huis te halen. Alleen wacht ik nu nog op een typische Mexicaanse bloempot voor mijn varen.”
Jan vertelt dat hij Mayte vaak zittend langs de varen treft.
“Ja, ik zit hier graag. Als die varen nieuwe bladeren maakt , dan ontrollen die zich heel mooi. Ik kijk daar zo hard naar uit, dus kom ik elke dag een kijkje nemen! Aankomen doe ik wel niet, want die nieuwe stammetje kunnen irritatie veroorzaken.”
En wat als de oude bladeren verwelken en gaan hangen?
“Jan moet die stiekem knippen als ik weg ben. Ik kan dat niet aan, ik denk dan echt dat die plant dat voelt en dat ik ze pijn doe. Toen ik te weinig water gaf en ze ging hangen, had ik medelijden. Ze leek op een sippe emoticon.
Ik heb ook gelezen dat een varen bloeit door bloed en beenderen als meststof te gebruiken. Dat durf ik al helemaal niet.”
Wij denken ook dat onze tijd om te gaan gekomen is… Dag Mayte en Jan!
fotografie: Renaat Nijs
tekst: Cleo Hendriks