Over een tomatenserre, puppy’s en de Dianthus Belle Epoque
Werkschoenen aan de voeten, een thermos vol koffie en hamer in de aanslag. Volgende week verhuist de 23-jarige Vroni naar haar droomhuis in Donk, Herk-de-Stad. Helaas verbouwen huizen zichzelf niet en heeft ze nog heel wat werk voor de boeg. Gelukkig zijn er bloemen om de kille werksfeer wat te doorbreken. Meer bepaald de Dianthus Belle Epoque.
“Momenteel ben ik bezig met de kasten in te oliën. Daarna moeten we de badkamer nog afwerken, parket in de woonkamer leggen en het toilet nog installeren”, vertelt Vroni, de toekomstige vrouw des huizes. “Als je ziet van waar we komen, is er al heel wat werk verricht. Zo hing er boven overal een rozig bloemenbehang. En dat mag je letterlijk nemen: van de gang tot in de slaapkamers en van de muren tot tegen het plafond. Ik hou van bloemen, maar dat ging toch net iets te ver”, lacht ze. “Geeft mij dan maar een pot anjers op de keukentafel.”
Het huis dat Vroni en haar vriend Thomas hebben gekocht, is het huis van de broer van oma Martha. De anjers zijn dan ook het geschenk van een trotste grootmoeder. “Dit huis staat al meer dan acht jaar leeg. Voor mijn oma betekent het heel veel dat deze woonst nu ook in de familie kan blijven. Ze komt elke week kijken of ik het in ere houd en wat we hier allemaal aan het uitspoken zijn. De bloemetjes heeft ze ons gegeven ter motivatie voor al het harde werk dat de komende week nog zal komen. Lief hé.”
Vroni zou eerder voor een boeket met meer groen kiezen en Thomas vindt het echte ‘bommabloemen’. Maar toch komt de Dianthus prachtig tot zijn recht in hun spiksplinternieuwe keuken. “Roze is natuurlijk wel heel hip momenteel”, legt Vroni uit. “Ik zie wel graag grote bloemen, maar ik zou persoonlijk de stengels langer laten en ze in een grote vaas stoppen. Ik moet wel toegeven dat dit eerste boeketje me enorm veel zin geeft om mijn huis verder te decoreren met bloemen. Maar misschien moet ik daar nog even mee wachten.” Vroni glimlacht.
Vroni en haar vriend laten de drukte van de Antwerpse binnenstad, waar ze twee jaar hebben gewoond, achter zich voor een huis tussen de appelbomen de aardappelvelden. Ze kiezen terug voor de natuur. “Wij zijn echt wel natuurmensen, voor zover die term bestaat. We kozen dan ook voor een groot raam dat uitgeeft op onze tuin en de fruitbomen daarachter. Thomas is nog meer gepassioneerd door de natuur. Hij is van plan om een kleine tomatenserre in de living te installeren.” Vroni kijkt bedenkelijk.
Hoewel de tomaten hun plaatsje nog moeten vinden, wist Vroni precies waar ze haar anjers moest zetten: in het midden van de keukentafel. “Op deze plaats komen mijn bloemen tot hun volste recht. Ten eerste staan ze perfect qua belichting. En ten tweede kan ik er hier goed bij om er af en toe eens aan te ruiken. Ze ruiken niet zoet, maar eerder groen. De geur van de natuur in een vaas, eigenlijk.”Genoeg over bloemen, want Vroni heeft nog heel wat werk voor de boeg in de nieuwe stek. Gelukkig hoeven ze de kinderkamer (nog) niet in orde te maken. Ze kiezen liever voor tien puppy’s.
