Over wijn, kokend water, tuin- en Avalanche rozen
Wit, wit en nog eens wit. Dat is wat Samira dacht toen ze haar appartement in Kuringen ging inrichten. De jonge vrouw met Marokkaanse roots koos voor gezelligheid. “In mijn huis is iedereen welkom. Die gastvrijheid moet zich vertalen in mijn interieur”, vindt Samira. Foto’s aan de muur, kaarsjes op de tafel en kussens in de zetel. En bij deze knusse sfeer horen bloemen. Veel bloemen. Bijvoorbeeld Avalanche- en tuinrozen.
De Marokkaanse schone woont slechts enkele weken in haar nieuwe stek. Van haar ouders kreeg Samira het geknipte instuif-cadeau: een grote bokaal met een twintigtal tuinrozen. De witte bloemen staan in volle bloei te pronken in haar eetkamer. “Een typische trouwbloem in de kamer van een vrijgezel. Ik hoop dat mijn ouders hier niets mee bedoelen”, lacht ze.
“Maar één boeket was bijlange niet genoeg”, geeft Samira toe. In de hoek van haar eetkamer koos ze voor een ronde vaas met daarin een andere soort roos: de Avalanche. “Mijn persoonlijke favoriet. Wanneer deze roos bloeit, geeft ze een fantastische geur af in heel de kamer. Ik ben als de dood voor onaangename geurtjes in mijn huis. En luchtverfrissers vind ik al helemaal afschuwelijk. Daarom staat dit boeket hier volledig op zijn plaats.”
Samira kiest niet voor niets voor witte rozen in haar huis. “De roos heeft zoveel verschillende betekenissen en is zo veelzijdig. Enerzijds staat ze voor het leven, de vriendschap en de hoop.
Maar anderzijds heb ik ook gehoord dat de roos symbool staat voor de vreugde van het wijn drinken.” Er verschijnt een glimlach op Samira’s gezicht. “En laat wijn nu toevallig mijn lievelingsdrank zijn! Rosétje dan?” Na een wijntje of twee vertelt Samira meer over de verzorging van haar rozen.
“Meestal schaf ik me een cactus aan, maar soms slaag ik er in om zelfs die te vermoorden.” Samira geeft toe dat ze het onderhoud van bloemen nog niet helemaal in de vingers heeft.
Ze zocht haar toevlucht op het internet, wat leidde tot een arsenaal aan hulpmiddelen om de levensduur van haar rozen te verlengen. “Logischerwijze check ik elke dag het water. Indien nodig, vul ik wat water bij. Als het water vuil is, moet het natuurlijk ververst worden.
Snijbloemen houden van schoon water. Ik snijd dan nogmaals de stelen schuin af, om wateropname te vergemakkelijken. Verder ga ik de roos niet meer beschadigen. Ook de doornen laat ik zitten.”
En de ene truc is al wat gekker dan de andere. “Zo wist het internet me te vertellen dat alle rozen mooi bloeien als je een aspirientje oplost in het water. Je kan het niet gek genoeg verzinnen.” “Maar een bepaald trucje heb ik van mijn moeder geleerd.
Zij brengt eerst het water aan de kook en plaatst dan de rozen in het hete water. Zo voorkom je dat de rozen snel slap worden. En kijk eens hier, geen enkele slappe roos in mijn trouwboeket!” Samira lacht. Terecht.
